Chrupiący pieróg z pieca nadziany brokułem i tofu

Piadina wszechobecna w każdym zakątku Włoch faszerowana jest dodatkami zależnymi od pory roku, pogody i... upodoban lokalnych. Nie inaczej jest u nas. Tyle, że faszerowane placki zastąpione zostały pierogami. Ukochane przez chyba wszystkich rodaków. Nie wszyscy natomiast lubią je lepić. Żeby się najeść, trzeba naładować na talerz przynajmniej -naście sztuk, no i wszystkie muszą zostać zlepione. A rzadko kto lepi je sam dla siebie tylko, więc nalepić trzeba ich dziesiątki. I tu zniechęcenie bierze górę nad wysublimowaniem smaków, więc kupujemy gotowce.
W sezonie na dynie nie potrafię przejść obojętnie wobec ostatnich jędrnych pomarańczowych kul, których cena czasem jest śmiesznie niska. Kończą się pomału a Hokkaido nie da się nawet dłużej przechowywać. Trzeba kupić teraz, zamienić na mus, wpakować do słoików i mieć już gotowy półprodukt na później. Można też mrozić pokrojne w kosteczkę. Wszak dynia ma takie ilości beta karotenu, który wzmacnia układ krążenia, przeciwdziała nowotworom i degenracji plamki żółtej w oku. Świeże pestki wspomagają walkę z pasożytami, a gdzie dostaniemy świeże pestki dyni??? Jedynie kupując ją samemu i wydłubując pestki ze środka. Robota z tym jest żadna a smak świeżych pestek wyjątkowy :-)
Przez wszystkie poprzednie lata dyni nie jadałam. W zeszłym roku nieśmiało włączałam ją do potraw, ale podchodziłam jak do jeża (kształt nawet zbliżony... a ja widocznie na kształty wrażliwa jestem ;-)). W tym roku tama puściła i zalała mój jadłospis pomarańczową falą! Dynię jem codziennie. Czasem dwa i trzy razy dziennie. Głównie w postaci pieczonej z solą i tymiankiem albo odrobiną słodzika i cynamonem. Czasem absolutnie solo. Każda wersja lubiana a wybór zależy od towarzyszącyh potraw. Codziennie piekę jedną lub dwie sztuki. Czasem trzy. I czasem zdarza się, że nie zmieszczą się wszystkie kawałki w piekarniku, więc wrzucam na sitko i gotuję na parze pozostałe resztki. Zagniatam z nich placki, pierogi, ciasteczka dodając jedynie trochę mąki ze zbóż lub pestek.

CHRUPIĄCY PIERÓG Z BROKUŁEM I TOFU

4 sztuki

ciasto:

200 g ugotowanej dyni Hokkaido na parze

100 g mąki gryczanej

2 łyżeczki mielonego siemienia lnianego

spora szczypta soli

spora szczypta gałki muszkatołowej

farsz:

250 g brokuła ugotowanego na parze

60 g tofu naturalnego (⅓ kostki)

1 łyżeczka mielonego siemienia lnianego

1 spory ząbek czosnku

2 dymki
1 łyżeczka koperku

⅓ łyżeczki startej cytryny mrożonej (patrz tutaj klik) lub sok i skórka z ¼ cytryny

½ łyżeczki sosu sojowego Tamari
¼ łyżeczki mielonego imbiru
sól do smaku

Widelcem dokładnie zgnieść dynię.

Dodać prawie całą mąkę, mieszać widelcem, aż się dobrze połączą na kleistą masę.

Dodać zmielony len i całość delikatnie wyrobić na miękką masę.

Odstawić na kwadrans.

Brokuła z tofu rozgnieść widelcem, doprawić posiekanym czosnkiem i dymką oraz przyprawami.

Zagęścić farsz mielonym lnem.

Na deskę obsypaną resztką mąki wyłożyć ciasto, podzielić na cztery części i z każdej uformować dłońmi gruby placek.

Dosypując ewentualnie odrobinę mąki rozwałkować każdy na cienki placuszek.

Na połowie wyłożyć po ¼ farszu i złożyć sklejając brzeg lub tylko dociskając obie części na coś w kształcie faszerowanego naleśnika.

Zapiekać w piekarniku rozgrzanym do 200⁰C przez 30 minut.