swojsko z fasolką

W wegańskiej kuchni często przydają się różnego rodzaju masła roślinne. Oczywiście z masłem mają wspólną jedynie konsystencję i przeznaczenie. Przeznaczenie najbardziej oczywiste to smarowanie pieczywa i dodatek do wypieków czy kremów. Jednak wegańskie masełka używa się jeszcze jako dodatek do koktajli, jako sosy do sałatek (masło tradycyjne bywa jedynie dodatkiem do sosu, ewentualnie rozpuszczone do polania), i.. wyjadania łyżeczką ze słoika (tego z masłem nabiałowym chyba nikt nie robi..., chyba, że tak???)! Zależnie od przeznaczenia potrzebna bywa różna ziarnistość tegoż masła. Uzyskać można ją różnymi sprzętami i technikami. Najprostszy i  najtańszy wymaga jednocześnie potężnego nakładu pracy i podstawowego sprzętu w postaci makutry, pałki, woreczka strunowego i wałka. Orzechy czy pestki (w mojej małej makutrze o średnicy 14 cm mieści się 150 g orzeszków, więc tyle użyłam na jedną porcję) wrzucamy do woreczka, zasuwamy wyciskając maksimum powietrza i uderzamy energicznie wałki...

Przechodząc spacerkiem przez pola dochodzi mnie czasem przenikliwy zapach. Wtedy uświadamiam sobie, że istnieje coś takiego, jak hodowla zwierząt i związane z nią przetwórstwo roślin na pasze. No tak, kiszonki... Wielkie zbiorniki wydzielające ostry zapach kiszonego siana, ziarna i innych różności w zasadzie powinny mnie cieszyć, bo oznaczają one, że hodowane zwierzaki dostaną przynajmniej trochę zdrowej dla nich karmy. W czasie kiszenia bowiem namnażają się prozdrowotne szczepy bakterii ratując hodowlane zwierzaki przed epidemiami chorób bakteryjnych i wirusowych. Każdy hodowca o tym wie. Powoli dociera ta podstawowa prawda również do świadomości tych, którzy zajmują się karmieniem ludzi. W dobie ogólnie kiepskiej odporności kiszone roślinki okazują się świetną szczepionką. a bez efektów ubocznych. No, może poprawa wygląda cery ;-). Niegdyś jadałam tylko kiszoną białą kapustę i (z rzadka, wolałam konserwowe) ogórki. Dzisiaj kiszę już sporo różnych roślin a niektóre z nich są naprawdę...

Sezon na rabarbar jeszcze trwa Zaczynają się pokazywać również inne sezonowe atrakcje. Na razie nieśmiało, powoli. Spora część jeszcze przyjeżdża do nas z cieplejszych stron, więc smak mają nieco uboższy niż nasze lokalne. Zrywane w stanie niedojrzałym, żeby przetrwały trudy podróży, nie mogą wykorzystać pełni swojego naturalnego potencjału. Wykorzystuję je więc jako tło, uzupełnienie, dla rodzimych soczystych, aromatycznych cudowności. Dopóki nie weszłam w bliższe relacje z jadalnymi roślinami, skupiałam się na ich wyglądzie, kolorze (musiały być idealnie wybarwione, mieć doskonały kształt i żadnych skaz... żadnych...). Moja córcia jako mały berbeć nie chciała zjeść jabłka, na którym była jakakolwiek plamka (ba! punkcik!), jakakolwiek niedoskonałość. A że wzrok miała doskonały, przede mną było zadanie wyszukania owoców, warzyw idealnych. Pomagały przepisy regulujące rozmiary produktów naturalnych sprowadzanych z zagranicy. Śmiałam się z nich, ale i korzystałam obficie dla własnej wy...

Chipsy to zmora dietetyków i jednocześnie miłość... zwykłych ludzi... Chrupie się je cudownie, smak mają intensywny, cenę przystępną, no i... te reklamy... Czy jest ktoś nie znający hasła:  Są chipsy, jest zabawa! ? Nawet, jeśli oglądamy klipy z przymrużeniem oka, w głowie pozostaje skojarzenie, które powoduje, że widząc znajome opakowanie chipsów na półce sklepowej, pojawia się myśl: O! A może zafundować sobie chwilę fajnej zabawy...? To nic, że nie planowaliśmy żadnej imprezki, przecież z chipsami jest super nawet bez imprezki. Przynajmniej ja miałam dokładnie takie odczucia. Chrupanie chipsów stawało się impulsem do przywoływania wspomnień z przyjemnych spotkań z przyjaciółmi i od razu było mi raźniej, cieplej na serduchu. Po krótkim czasie moje rozanielenie przybierało rozmiary i postać totalnego rozleniwienia i jedyne, co mogło mnie podnieść z fotela, to myśl o kolejnej paczce chipsów. Co ciekawe, po chipsach zazwyczaj znajdowałam sama siebie w fotelu choć na wspominane...

W mojej codzienności coraz częściej pojawiają się okazje dzielenia się przygotowywanymi daniami. Czasem jest z gronem kilku osób, czasem kilkuset. Uwielbiam słuchać wtedy ich doświadczeń w poszukiwaniach zdrowego jedzenia. Zazwyczaj mamy je bardzo podobne i możemy uczyć się od siebie nawzajem. Czasem pojawiają się zapytania o wiedzę bardziej zaawansowaną niż posiadam. Wtedy wracając do domu skrupulatnie grzebię w uczonych annałach (hmmm... plikach raczej już teraz, choć mam kilka żelaznych pozycji w archaicznej postaci drukowanej książki... nie ma to jak kartka pod palcami... 😁), sprawdzam w źródłach dopóki nie wyłoni się jakiś klarowny obraz. Ukojona wtedy mogę wrócić do mojej kulinarnego świata i wykorzystywać nowo nabytą wiedzę w większej pełni lub tylko bardziej świadomie niż dotychczas. Tak miała się sprawa z zielonymi koktajlami w wersji smoothie. Czyli gęste, odżywcze, przy których ma rację bytu rurka grubości XXXL. Pojawiła się wątpliwość czy łączenie w jednym daniu/koktajlu...

Dieta bezglutenowa kojarzyła mi się z zafoliowanym pieczywem i chrupkami kukurydzianymi tak długo, jak długo nie musiałam się nią zainteresować osobiście. Wtedy otworzyła się przede mną ogromna przestrzeń nowych smaków, aromatów i... nowych spojrzeń kulinarnych. Nie przypuszczałam wówczas, że pieczywo bezglutenowe nie musi pochodzić z plastikowych torebek, może mieć chrupiąca skórkę i ciekawy smak. Wyhodowanie bezglutenowego zakwasu (np. gryczanego klik ) okazało się równie proste i szybkie jak żytniego a samo ciasto na chleb nie wymagające wcale wyrabiania (czyli szybciej niż żytni...). Najbardziej podoba mi się jednak mycie naczyń... Żadnych ciągnących się w miskach glutów, wszystko myje się szybko, łatwo i przyjemnie... Nic tylko piec i gotować! Oczywiście, pojawiła się i trudność. Okazała się nią zmiana sposobu postrzegania metod kulinarnych. Musiałam "wyskoczyć" z kolein głęboko wyżłobionych przez tradycję pszenno-żytnią ku ścieżkom wśród traw i pseudozbóż, w których an...