Przejdź do głównej zawartości

Imo yokan cytrusowe czyli japońskie łakocie oswojone ;-)

Pisałam już o sympatycznym japońskim kucharzu o imieniu Ryoya i jego klimatycznych filmikach. Na jednym z nich pokazuje, jak zrobić tradycyjny japoński deser, którym rozkoszował się od dzieciństwa czyli imo yokan (klik). Pomysł ciekawy, przepis prosty, ale... galaretka z... ziemniaka...? Słodkiego, bo słodkiego, ale jednak ziemniaka... Sam batat z syropem klonowym? Słodki ziemniak... jedynie posłodzony...????? Wtedy jeszcze nie byłam fanką batatów. Obawiałam się ich indeksu glikemicznego. Agar według tabelek ma sporo węglowodanów... Do tego syrop klonowy... To chyba nie może być zdrowy deser... (jeszcze kilka kropek i z biedronkami zacznę balować... a jednak nie, jeszcze siedzę przed laptopem! ;-))
W tzw. międzyczasie znalazłam syrop klonowy z 55 g węglowodanów na 100 g. Odkryłam też, że po chłodnym batacie glikemia wcale nie szybuje radośnie wprost w chmury. Ostatnie odkrycie dotyczy agaru. Owszem, ma sporo węglowodanów, ale one nie podnoszą glikemii. Ma tak dużo substancji balastowej, że de facto obniża indeks całej potrawy. Imo yokan wrócił więc na listę przepisów do wypróbowania. Tak, tak, wiem, wiem, jestem niepoprawną tradycjonalistką... lingwistyczną. Taka słabość. Oczywiście, nie wytrzymałam i przepis bardzo zmodyfikowałam już na starcie robiąc imo yokan z kawą i karobem. Wyszedł bajecznie pikantny i gorzkawy dzięki kawie z cykorii. Dla mnie super, ale rodzinka się krzywiła i uznała, że na bloga tego akurat lepiej nie dawać... (tylko sygnalizuję, że ta ścieżka już wydeptana... ;-)). Za drugim razem uszanowałam... kolor... ponieważ uczyniłam imo yokan cytrusowy. Rodzince przypadł do gustu, a ja usłyszałam oczekiwane: Fociaj i pisz! dokladnie tak, jak przypuszczałam. Za trzecim razem z czystej ciekawości zrobiłam dokładnie według oryginalnego przepisu... Cóż, powiedzmy tak: Nie jestem i nie czuję się w żadnym razie Japonką. Sława stopnia słodkości tamtejszych łakoci jest absolutnie zasłużona...
W mojej wersji ilość syropu zdecydowanie obcięłam a smak wzbogaciłam, bo jednak sam batat, który dostępny jest w polskich sieciówkach, ma smak chyba za mało wyrazisty. Szczególnie w towarzystwie agaru, przy którym smaki generalnie płowieją. Kolor  imo yokan zdecydowanie sugeruje aromaty i smaki cytrusowe. I w tym wcieleniu doskonale zaziałał. Ciekawy, intrygujący, szybki, prosty, zdrowy deser. Szczególnie, gdy będziemy go jadać w japońskim stylu czy w porcjach rodem z eleganckiej restauracji (nie sknerstwo, a elegancja; lepiej brzmi, prawda? ;-)), bo malutkie, finezyjne.



IMO YOKAN cytrusowe

1 średni batat (370 g)
40 g syropu klonowego
skórka otarta z ćwiartki pomarańczy (niewoskowanej)
sok z małej cytryny
szczypta soli

115 ml wody
¾ łyżeczki agaru

Batata obrać, ugotować na parze i zmiksować z solą, syropem klonowym, sokiem z cytryny i skórką pomarańczową.
Agar rozpuścić w zimnej wodzie i zagotować mieszając. Pogotować 1 minutę.
Miksując masę batatową, dolewać podgotowany agar do uzyskania jednolitej gładkiej masy.
Wlać do foremek (dość sprawnie, bo szybko tężeje) najlepiej silikonowych, delikatnie uderzyć foremkami o blat, żeby się dokładnie wypełniły galaretką.
Odstawić do stężenia (najlepiej do lodówki).
Przechowywane w lodówce wytrzymują nawet 2 tygodnie... chyba, że ktoś inny nie wytrzyma i je zje ;-)

100 g zawiera: 75 kcal
0.1 g tłuszczu
18 g węglowodanów
1 g białka



Komentarze

ulubione posty czytelników

Naturalny chleb z samej komosy ryżowej

Ponad dwa lata temu  w blogosferze dostrzegłam interesujący pomysł przygotowania chleba z samej kaszy gryczanej. Brzmiało absurdalnie, ale opis + zdjęcia wyglądały przekonująco. Jednak brak wyraźnej potrzeby pieczywa bezglutenowego i umiłowanie żytniego na zakwasie spowodował spostponowanie zainteresowania. Przyznam też, że biała kasza gryczana (niepalona) nie należała do moich ulubionych... Paloną z przyrumienioną cebulką i kubkiem naturalnego jogurtu roślinnego do dziś jadam z sentymentem wspominając stare dobre czasy . Nadszedł jednak czas rozstania się z glutenem i zaczęły się eksperymenty z pieczywem bezglutenowym. Poszedł w ruch zakwas gryczany na wodzie z kiszonek (zrobiony najpierw na potrzeby działu zdrowia KADS  klik , dokładnie opisany później tutaj  klik ), zaplątał się też chlebuś na drożdżach ( klik ) aż doszedł i wspomniany z samej kaszy niepalonej ( klik ). Chyba najprzyjemniejszy w przygotowaniu i jeden ze smaczniejszych, jakie jadam. Ale jakoś nie potrafię pozostać p

Chleb z soczewicą o chrupiącej skórce beglutenowy

Nie samym chlebem człowiek żyje. .. czyli chleb też potrzebny, tak? Tak. Przynajmniej mnie. Francuzi konczą posiłki kawałkiem sera a ja kawałkiem chleba. Koniecznie ze skórką. Najlepiej samą skórką. Rodzinka nie raz się o tym przekonała, gdy zastawała w koszyczku na pieczywo dziwnie wygladającą kostkę miękiszu zupełnie pozbawioną skórki. Wybaczają, bo też i ja jestem w rodzince największym amatorem chlebowych skórek. Chleby zaczęłam piec ponad 20 lat temu i nie przestałam do dziś. Zmieniały się rodzaje używanych ziaren. Modyfikacjom poddały się techniki. Odkryłam różnorodne naczynia do wypieku. Kilka razy piekłam nawet w... doniczkach. Kupiłam specjalnie nieduże, gładkie, o kształcie umożliwiającym wygodne wysunięcie pieczywa po pieczeniu. Moimi ulubionymi zostały żeliwne garnki i stalowe, emaliowane formy odporne na temperaturę do 600 ⁰C. Ze wskazaniem jednak na garnki. W nich chleby pięknie rosną, mają chrupiącą skórkę, miękki miękisz i dłużej utrzymują świeżość. No i nie trzeba pra

Tortilla z komosy czyli ziarno w roli głównej

Ziarno w roli głównej . Kiedyś podstawa menu. W postaci placków, klusek, kasz, mamałygi w przeróznych wersjach. U nas niegdyś był to podpłomyk z żyta, gryki, potem orkiszu. No tak kieeeeedyś. Teraz wszędzie króluje pszenica. W piekarniach podpłomyki pszenne, bułki pszenne (czasem z dodatkiem żyta), pierogi pszenne (bywają ostatnio gryczane czyli z dodatkiem kilkuprocentowym gryki...), naleśniki pszenne. Ba! Tortille (klasycznie z kukurydzy) też pszenne. Lavasze pszenne. Ciabatty pszenne. Wszędzie pszenica. Zdominowała każdy talerz i każdą (prawie) potrawę. Im więcej jej spotykam, tym wiekszą mam ochotę, by pokazywać alternatywy dla pszenicy. Przecież taka wszechobecność jednego ziarna odbiera radość smakowania różnorodności. Ze zdrowotnego punktu widzenia też nieciekawie. Żaden organizm nie wytrzyma tak jednostronnej diety. Nietolerancje pokarmowe czekają u progu. Jeśli też widząc tą monotonię, macie ochotę na większą rozmaitość, polecam spróbować tortilli z komosy. Wiem, ziarno nie n

Bułeczki jaglane drożdżowe żółciutkie...!

Przeczytałam ofertę piekarni bezglutenowej: jaglane bułeczki wytrawne w smaku. Wystarczyło... To można z samej mąki jaglanej bułeczki drożdżowe zrobić? Trzymają kształt??? Musiałam spróbować! Spróbowałam. Wsiąkłam. Ugotowana jestem na mięciutko tak, jak bułeczki upiekły się na żółciutko ;-) Fenomenalne... Z pozoru wyglądają topornie, ale po przekrojeniu objawia się ich niesamowity kolor i cudowna miękkość... Smak delikatny, pasujący do słodkich mazidełek, ostrych sosów (nasączają się rewelacyjnie) i wytrawnych past, pasztetów. Najlepsze są w kilka godzin po upieczeniu. Na drugi dzień nieco twardsze z zewnątrz, na trzeci...cóż, lepiej już po jednej dobie przechowywać je w lodówce. Zniknie chrupiąca chrupkość, ale pozostanie miękkość. Niemniej, robię po kilkanaście małych i wystarcza na dwa dni. Są one jak wszystkie szybkie wypieki:  szybko się przygotowuje, więc szybko trzeba zjeść ;-) Jeśli jednak coś Wam zostanie, nie martwcie się. Niedługo wrzucę przepis na najsmaczniejszy śliwkowy d

Jak obniżyć indeks glikemiczny... zdrowo...

Uwaga, dzisiaj będzie sporo do czytania. Temat niezwykle interesujący w kontekście zalewu propagowanymi dietami w stylu keto, posądzającymi węglowodany o wszystko, co najgorsze. A to przecież o IG idzie ... Mam nadzieję, że i do celu dojdzie ... my. .. Myślałam o podzieleniu tego posta na kilka części, ale chyba wygodniej będzie podać wszystko w jednym miejscu, żeby nie trzeba było później skakać po kilku postach, żeby zminimalizować ryzyko wszamania niekorzystnych zestawień kulinarnych. Jest tych informacji trochę, bo temat mi baaaardzo bliski, przetrawiony/przyswojony/sprawdzany przez ostatnie 10 lat z organicznej potrzeby własnej. Czyli jak zawsze: piszę to, co przeżyłam i sprawdziłam na sobie i bliskich :-D To startujemy: Dieta Low GI czyli o niskim indeksie glikemicznym ,   stała się popularna kilka lat temu. Ostatnio nieco mniej się o niej mówi. Hm, wśród ludzi chyba nic nie trwa wiecznie. Dotyczy to również modnych diet ;-) Jednak wpływ indeksu glikemicznego spożywanych