Surówka z młodej kapusty z hummusowym sosem

Z czego zrobić sałatkę zazwyczaj łatwo wymyślić. Sprawa się komplikuje, gdy przechodzimy do sosu. Tzn. komplikuje się wtedy, gdy chcemy uniknąć kopa tłuszczowego, bo większość (tradycyjne chyba wszystkie) sosów bazuje właśnie na tłuszczu. Beszamele, vinaigrety, majonezowe, tatarskie, a nawet odchudzone jogurtowe też wołają donośnym głosem: Ojeju, dajcie nam oleju! Jeśli wtedy rozsądek przypomina: Ojeju, oleju krew ma dość, bo zgęstniała po ostatniej orzechowej przekąsce z kokosowym kremem... zaczynam się zastanawiać... Krótkie looknięcie do zaprzyjaźnionego programu przeliczającego posiłki na bezlitosne liczby wystarcza, by stwierdzić, że jeśli dodam cudowny, bez wątpienia, olej lniany do sosu, nici będą z deseru. Hmmm... deserowe nici nie wyglądają zachęcająco, prawda? Pląta się toto po jelitach, nosem wychodzi, słowem atrakcja żadna. Zarzucam więc pomysł olejowy (siemię już dzisiaj jadłam w postaci dodatku do zielonego koktajlu) i kieruję myśli ku... fasolce. A jakże ;-) Konkretniej: grochowi. Grochowi włoskiemu czyli ciecierzycy, której ugotowanej zazwyczaj w lodówce nieco posiadam (nazwa bloga do czegoś zobowiązuje!) i używam codziennie do wszelkich potraw. Hummus bardzo lubię, nawet bardzo odchudzony (klik), więc czemu nie zrobić hummusu i odchudzonego, i... rzadszego. Takiego w sam raz na sos...?

SOS HUMMUSOWY

4 łyżki (100 g) ugotowanej ciecierzycy odmierzonej wraz z wodą (aquafabą)

1 łyżka soku z cytryny

1 ząbek czosnku

1 łyżeczka płatków drożdżowych

½ łyżeczki tahini

3 łyżki zimnej wody lub aquafaby czyli wody z gotowania ciecierzycy

¼ łyżeczki soli lub do smaku

Wszystkie składniki zblendować na gładki sos.

100 g zawiera: 87 kcal

3 g tłuszczu

8 g węglowodanów

5 g białka
błonnika nie liczę, a jest go sporo ;-)

Zdziwieni pięknymi zdjęciami z cudownymi naczyniami i tłem? Tak, tak, to nie moje sprzęty. Zdjęcia są efektem ćwiczeń pod okiem mistrzyni fotografii kulinarnej Kingi Greenmorning, której kurs przeniósł mnie w rejony do tej pory tajemnicze i zarezerwowane dla specjalistów fotografii. Jeśli myślicie o jakimkolwiek szkoleniu tego rodzaju, polecam z zupełnym przekonaniem piękny dom w podwarszawskiej okolicy i genialną nauczycielkę rezydującą tamże (klik). Indywidualne podejście, zrozumiałe słownictwo, jasny przekaz, dostępność, atmosfera pełna ciepła i życzliwości, to wszystko otwiera umysł w jakiś niezwykły sposób.

Komentarze

ulubione posty czytelników

Naturalny chleb z samej komosy ryżowej

Ponad dwa lata temu w blogosferze dostrzegłam interesujący pomysł przygotowania chleba z samej kaszy gryczanej. Brzmiało absurdalnie, ale opis + zdjęcia wyglądały przekonująco. Jednak brak wyraźnej potrzeby pieczywa bezglutenowego i umiłowanie żytniego na zakwasie spowodował spostponowanie zainteresowania. Przyznam też, że biała kasza gryczana (niepalona) nie należała do moich ulubionych... Paloną z przyrumienioną cebulką i kubkiem naturalnego jogurtu roślinnego do dziś jadam z sentymentem wspominając stare dobre czasy . Nadszedł jednak czas rozstania się z glutenem i zaczęły się eksperymenty z pieczywem bezglutenowym. Poszedł w ruch zakwas gryczany na wodzie z kiszonek (zrobiony najpierw na potrzeby działu zdrowia KADS klik , dokładnie opisany później tutaj klik ), zaplątał się też chlebuś na drożdżach ( klik ) aż doszedł i wspomniany z samej kaszy niepalonej ( klik ). Chyba najprzyjemniejszy w przygotowaniu i jeden ze smaczniejszych, jakie jadam. Ale jakoś nie potrafię pozostać p

Czytaj więcej

Chleb z soczewicą o chrupiącej skórce beglutenowy

Nie samym chlebem człowiek żyje. .. czyli chleb też potrzebny, tak? Tak. Przynajmniej mnie. Francuzi konczą posiłki kawałkiem sera a ja kawałkiem chleba. Koniecznie ze skórką. Najlepiej samą skórką. Rodzinka nie raz się o tym przekonała, gdy zastawała w koszyczku na pieczywo dziwnie wygladającą kostkę miękiszu zupełnie pozbawioną skórki. Wybaczają, bo też i ja jestem w rodzince największym amatorem chlebowych skórek. Chleby zaczęłam piec ponad 20 lat temu i nie przestałam do dziś. Zmieniały się rodzaje używanych ziaren. Modyfikacjom poddały się techniki. Odkryłam różnorodne naczynia do wypieku. Kilka razy piekłam nawet w... doniczkach. Kupiłam specjalnie nieduże, gładkie, o kształcie umożliwiającym wygodne wysunięcie pieczywa po pieczeniu. Moimi ulubionymi zostały żeliwne garnki i stalowe, emaliowane formy odporne na temperaturę do 600 ⁰C. Ze wskazaniem jednak na garnki. W nich chleby pięknie rosną, mają chrupiącą skórkę, miękki miękisz i dłużej utrzymują świeżość. No i nie trzeba pra

Czytaj więcej

Tortilla z komosy czyli ziarno w roli głównej

Ziarno w roli głównej . Kiedyś podstawa menu. W postaci placków, klusek, kasz, mamałygi w przeróznych wersjach. U nas niegdyś był to podpłomyk z żyta, gryki, potem orkiszu. No tak kieeeeedyś. Teraz wszędzie króluje pszenica. W piekarniach podpłomyki pszenne, bułki pszenne (czasem z dodatkiem żyta), pierogi pszenne (bywają ostatnio gryczane czyli z dodatkiem kilkuprocentowym gryki...), naleśniki pszenne. Ba! Tortille (klasycznie z kukurydzy) też pszenne. Lavasze pszenne. Ciabatty pszenne. Wszędzie pszenica. Zdominowała każdy talerz i każdą (prawie) potrawę. Im więcej jej spotykam, tym wiekszą mam ochotę, by pokazywać alternatywy dla pszenicy. Przecież taka wszechobecność jednego ziarna odbiera radość smakowania różnorodności. Ze zdrowotnego punktu widzenia też nieciekawie. Żaden organizm nie wytrzyma tak jednostronnej diety. Nietolerancje pokarmowe czekają u progu. Jeśli też widząc tą monotonię, macie ochotę na większą rozmaitość, polecam spróbować tortilli z komosy. Wiem, ziarno nie n

Czytaj więcej

Bułeczki jaglane drożdżowe żółciutkie...!

Przeczytałam ofertę piekarni bezglutenowej: jaglane bułeczki wytrawne w smaku. Wystarczyło... To można z samej mąki jaglanej bułeczki drożdżowe zrobić? Trzymają kształt??? Musiałam spróbować! Spróbowałam. Wsiąkłam. Ugotowana jestem na mięciutko tak, jak bułeczki upiekły się na żółciutko ;-) Fenomenalne... Z pozoru wyglądają topornie, ale po przekrojeniu objawia się ich niesamowity kolor i cudowna miękkość... Smak delikatny, pasujący do słodkich mazidełek, ostrych sosów (nasączają się rewelacyjnie) i wytrawnych past, pasztetów. Najlepsze są w kilka godzin po upieczeniu. Na drugi dzień nieco twardsze z zewnątrz, na trzeci...cóż, lepiej już po jednej dobie przechowywać je w lodówce. Zniknie chrupiąca chrupkość, ale pozostanie miękkość. Niemniej, robię po kilkanaście małych i wystarcza na dwa dni. Są one jak wszystkie szybkie wypieki: szybko się przygotowuje, więc szybko trzeba zjeść ;-) Jeśli jednak coś Wam zostanie, nie martwcie się. Niedługo wrzucę przepis na najsmaczniejszy śliwkowy d

Czytaj więcej

Jak obniżyć indeks glikemiczny... zdrowo...

Uwaga, dzisiaj będzie sporo do czytania. Temat niezwykle interesujący w kontekście zalewu propagowanymi dietami w stylu keto, posądzającymi węglowodany o wszystko, co najgorsze. A to przecież o IG idzie ... Mam nadzieję, że i do celu dojdzie ... my. .. Myślałam o podzieleniu tego posta na kilka części, ale chyba wygodniej będzie podać wszystko w jednym miejscu, żeby nie trzeba było później skakać po kilku postach, żeby zminimalizować ryzyko wszamania niekorzystnych zestawień kulinarnych. Jest tych informacji trochę, bo temat mi baaaardzo bliski, przetrawiony/przyswojony/sprawdzany przez ostatnie 10 lat z organicznej potrzeby własnej. Czyli jak zawsze: piszę to, co przeżyłam i sprawdziłam na sobie i bliskich :-D To startujemy: Dieta Low GI czyli o niskim indeksie glikemicznym , stała się popularna kilka lat temu. Ostatnio nieco mniej się o niej mówi. Hm, wśród ludzi chyba nic nie trwa wiecznie. Dotyczy to również modnych diet ;-) Jednak wpływ indeksu glikemicznego spożywanych

Czytaj więcej

swojsko z fasolką

Szukaj na tym blogu