Przejdź do głównej zawartości

Ciasteczka z dzieciństwa ;-)

Płatki owsiane były naszym ulubionym uniwersalnym dodatkiem do WSZELKICH potraw. Aż się dziwię, że nam kopyta nie wyrosły... W Wielkiej Pardubickiej też (jeszcze?) nie startowaliśmy ;-) Na wszelki wypadek poszerzyliśmy jednak wachlarz ziaren używanych na wszelakie sposoby i okazały się one niezwykle interesujące. A jednak...ślad w umysłach potomstwa pozostał i Syn mój jedyny z upodobaniem przygotowuje ciasteczka owsiane właśnie. Kombinuje różnorako. Tym razem wyszły wilgotne w środku, chrupiące na zewnątrz, z ledwo wyczuwalną słodyczą, a jednak nie potrzebowaliśmy żadnych dosładzaczy... Ciasteczka na deser i na śniadanie czyli w stylu francuskim (poza stopniem słodyczy oczywiście... chyba tylko indyjskie słodyczy mają więcej...). Uproszony Syn wykrzesał z siebie wszelkie wspomnienia sprzed kilku godzin i oto co zapisał jako przepis:



CIASTECZKA Z DZIECIŃSTWA

0.5 kg płatków owsianych
2 szklanki daktyli
1 szklanka wiórków kokosowych
pół szklanki słonecznika
1 łyżeczka soli

Płatki i wiórki wymieszać, zgnieść rękami, żeby się płatki trochę połamały.
W garnku rozgotować w niezbyt dużej ilości wody daktyle.
Rozpaćkać je widelcem.
Wlać maź daktylową do suchych rzeczy.
Jeśli trzeba, dodać jeszcze trochę wrzątku, żeby konsystencja była odpowiednia.
Dolać sporo oleju z pestek winogron tj. ok. 0.25 szklanki (według Syna to jest sporo! ;-)) i wymieszać.
Piec ciasteczka w 200⁰C, aż się troszkę przypalą z wierzchu (lubimy chrupiące, ale i dymne, się okazuje ;-))



Interesujące jest, czego nasze dzieci uczą się w okresie dzieciństwa. Gdy teraz wspominają niektóre wydarzenia, mam wrażenie, że w świecie równoległym żyły... Bo nie w moim, to pewne! Niewiele słów pamiętają i BARDZO MĄDRYCH rad mamusi, ale zadziwiająco dobrze pamiętają, co mamusia wyczyniała. Szczerze mówiąc, co po niektóre rzeczy mogłyby zapomnieć...;-) Gdy mądry człowiek napisał, że wychowanie dziecka stosownie do drogi, którą ma iść gwarantuje, że na tej drodze zostanie, myślał z całą pewnością o wychowaniu jako o dawaniu przykładu. Z samymi słowami to NIE działa. Z CZYNAMI działa bez pudła. I tak mamy co jakiś czas w domu ciasteczka owsiane i sałatkę owocową w wykonaniu Syna jako reministencje moich prototypowych wegańskich deserów sprzed 20 lat :-) Warto było z tymi ciachami powalczyć. Nawet jeśli dzieci przyjaciół wybrzydzały, to moje wspominają te deserki cieplutko :-) Fajne powspominać :-D

Komentarze

ulubione posty czytelników

Naturalny chleb z samej komosy ryżowej

Ponad dwa lata temu  w blogosferze dostrzegłam interesujący pomysł przygotowania chleba z samej kaszy gryczanej. Brzmiało absurdalnie, ale opis + zdjęcia wyglądały przekonująco. Jednak brak wyraźnej potrzeby pieczywa bezglutenowego i umiłowanie żytniego na zakwasie spowodował spostponowanie zainteresowania. Przyznam też, że biała kasza gryczana (niepalona) nie należała do moich ulubionych... Paloną z przyrumienioną cebulką i kubkiem naturalnego jogurtu roślinnego do dziś jadam z sentymentem wspominając stare dobre czasy . Nadszedł jednak czas rozstania się z glutenem i zaczęły się eksperymenty z pieczywem bezglutenowym. Poszedł w ruch zakwas gryczany na wodzie z kiszonek (zrobiony najpierw na potrzeby działu zdrowia KADS  klik , dokładnie opisany później tutaj  klik ), zaplątał się też chlebuś na drożdżach ( klik ) aż doszedł i wspomniany z samej kaszy niepalonej ( klik ). Chyba najprzyjemniejszy w przygotowaniu i jeden ze smaczniejszych, jakie jadam. Ale jakoś nie potrafię pozostać p

Tortilla z komosy czyli ziarno w roli głównej

Ziarno w roli głównej . Kiedyś podstawa menu. W postaci placków, klusek, kasz, mamałygi w przeróznych wersjach. U nas niegdyś był to podpłomyk z żyta, gryki, potem orkiszu. No tak kieeeeedyś. Teraz wszędzie króluje pszenica. W piekarniach podpłomyki pszenne, bułki pszenne (czasem z dodatkiem żyta), pierogi pszenne (bywają ostatnio gryczane czyli z dodatkiem kilkuprocentowym gryki...), naleśniki pszenne. Ba! Tortille (klasycznie z kukurydzy) też pszenne. Lavasze pszenne. Ciabatty pszenne. Wszędzie pszenica. Zdominowała każdy talerz i każdą (prawie) potrawę. Im więcej jej spotykam, tym wiekszą mam ochotę, by pokazywać alternatywy dla pszenicy. Przecież taka wszechobecność jednego ziarna odbiera radość smakowania różnorodności. Ze zdrowotnego punktu widzenia też nieciekawie. Żaden organizm nie wytrzyma tak jednostronnej diety. Nietolerancje pokarmowe czekają u progu. Jeśli też widząc tą monotonię, macie ochotę na większą rozmaitość, polecam spróbować tortilli z komosy. Wiem, ziarno nie n

Chleb z soczewicą o chrupiącej skórce beglutenowy

Nie samym chlebem człowiek żyje. .. czyli chleb też potrzebny, tak? Tak. Przynajmniej mnie. Francuzi konczą posiłki kawałkiem sera a ja kawałkiem chleba. Koniecznie ze skórką. Najlepiej samą skórką. Rodzinka nie raz się o tym przekonała, gdy zastawała w koszyczku na pieczywo dziwnie wygladającą kostkę miękiszu zupełnie pozbawioną skórki. Wybaczają, bo też i ja jestem w rodzince największym amatorem chlebowych skórek. Chleby zaczęłam piec ponad 20 lat temu i nie przestałam do dziś. Zmieniały się rodzaje używanych ziaren. Modyfikacjom poddały się techniki. Odkryłam różnorodne naczynia do wypieku. Kilka razy piekłam nawet w... doniczkach. Kupiłam specjalnie nieduże, gładkie, o kształcie umożliwiającym wygodne wysunięcie pieczywa po pieczeniu. Moimi ulubionymi zostały żeliwne garnki i stalowe, emaliowane formy odporne na temperaturę do 600 ⁰C. Ze wskazaniem jednak na garnki. W nich chleby pięknie rosną, mają chrupiącą skórkę, miękki miękisz i dłużej utrzymują świeżość. No i nie trzeba pra

Jak obniżyć indeks glikemiczny... zdrowo...

Uwaga, dzisiaj będzie sporo do czytania. Temat niezwykle interesujący w kontekście zalewu propagowanymi dietami w stylu keto, posądzającymi węglowodany o wszystko, co najgorsze. A to przecież o IG idzie ... Mam nadzieję, że i do celu dojdzie ... my. .. Myślałam o podzieleniu tego posta na kilka części, ale chyba wygodniej będzie podać wszystko w jednym miejscu, żeby nie trzeba było później skakać po kilku postach, żeby zminimalizować ryzyko wszamania niekorzystnych zestawień kulinarnych. Jest tych informacji trochę, bo temat mi baaaardzo bliski, przetrawiony/przyswojony/sprawdzany przez ostatnie 10 lat z organicznej potrzeby własnej. Czyli jak zawsze: piszę to, co przeżyłam i sprawdziłam na sobie i bliskich :-D To startujemy: Dieta Low GI czyli o niskim indeksie glikemicznym ,   stała się popularna kilka lat temu. Ostatnio nieco mniej się o niej mówi. Hm, wśród ludzi chyba nic nie trwa wiecznie. Dotyczy to również modnych diet ;-) Jednak wpływ indeksu glikemicznego spożywanych

Bułeczki jaglane drożdżowe żółciutkie...!

Przeczytałam ofertę piekarni bezglutenowej: jaglane bułeczki wytrawne w smaku. Wystarczyło... To można z samej mąki jaglanej bułeczki drożdżowe zrobić? Trzymają kształt??? Musiałam spróbować! Spróbowałam. Wsiąkłam. Ugotowana jestem na mięciutko tak, jak bułeczki upiekły się na żółciutko ;-) Fenomenalne... Z pozoru wyglądają topornie, ale po przekrojeniu objawia się ich niesamowity kolor i cudowna miękkość... Smak delikatny, pasujący do słodkich mazidełek, ostrych sosów (nasączają się rewelacyjnie) i wytrawnych past, pasztetów. Najlepsze są w kilka godzin po upieczeniu. Na drugi dzień nieco twardsze z zewnątrz, na trzeci...cóż, lepiej już po jednej dobie przechowywać je w lodówce. Zniknie chrupiąca chrupkość, ale pozostanie miękkość. Niemniej, robię po kilkanaście małych i wystarcza na dwa dni. Są one jak wszystkie szybkie wypieki:  szybko się przygotowuje, więc szybko trzeba zjeść ;-) Jeśli jednak coś Wam zostanie, nie martwcie się. Niedługo wrzucę przepis na najsmaczniejszy śliwkowy d