Gofry z zielonych jabłek...

... w sensie bardzo, bardzo mało dojrzałych... na surowo: niejadalnych. moim zdaniem. nie tylko moim...

Nie mogąc się doczekać młodych, chrupiących, swieżuteńkich, letnich jabłek, rzucam się czasem na samotnie rosnące jabłonki w poszukiwaniu dzikiegoi owocu. Tego roku specjalnie szukac nie trzeba, bo gałęzie wszelkiego drzewa uginają sie od owoców. Jabłonki nie są wyjątkie. Na szczęście. Z drugiej strony, mając taki dostatek owocu, ryzykuję zerwanie zbyt mało dojrzałych i często owoce okazują się faktycznie zbyt mało dojrzałe... Zjeść się nie pozwalają, bo wykrzywiają dzioby tak potężnie swoją cierkością, że obawiam się, czy nie zostanie ten finezyjny wyraz twarzy na dłużej. Nie został jak na razie, ale wolałam jednak resztę zbioru ulokować w wypieku, który nieco przytemperował cierpkość ową.

GOFRY Z ZIELONYMI JABŁKAMI

1 szklanka mąki owsianej

1 szklanka mąki gryczanej

½ szklanki mąki z ciecierzycy

4 łyżki siemienia lnianego złotego

10 małych jabłek (ok. 350 g)

¼ łyżeczki soli

500 ml wody

Len zmielić na mączkę.

Wymieszać suche składniki.

Z jabłek usunąć gniazda nasienne i bardzo drobno pokroić lub grubo zetrzeć.

Do suchych składników dodać jabłka i 300 ml wody.

Dokładnie wymieszać, odstawić na kilka minut.

Wmieszać resztę wody (używam teraz miksera dla przyspieszenia procesu, ale i dlatego, że mam nowy mikser i lubie go używać ;-)).

Piec gofry po 13 minut.

Odparować, choć gorące są najsmaczniejsze.

A jeszcze posypane cynamonem...

A jeszcze z kremem cytrynowym z tofu...

I paćnięte na wierzchu powidła śliwkowe...

... i kawałki świeżych śliwek...

Gdzież ta chusteczka??? Nie, nie płaczę, ocieram usta... Nie, nie po gofrach! Piszę posta teraz, gdy nawet zapach po nich znikł... Ale zielonych jabłek nie koniec jeszcze. Nadszedł czas antonówek. Jeszcze cierpko zielone czyli idealne do gofrów. A syn właśnie narwał całą reklamówkę. Rzecz jasna, nie reklamówkę narwał, ale jabłka w ilości przekraczającej daleko możliwości logistyczne samych dłoni. Choćby i wyrośniętego... hm... prawie trzydziestolatka.. (jej, ale ja wiekowa dama jestem!). Dobrze, że ten wyrośnięty osobnik ma w głowie praktycznie poukładane i na owocowe łowy z torbami chodzi. Tak sobie od razu obieram, córcia zerwała resztke aronii i w garnku juz powoli zaczyna bulkać dżem. Ten najsmaczniejszy. Aronia, jabłko i... pikantny cynamon klik. Niestety, dalhini brak, ale użyłam zwykłego i odrobinę świeżo zmielonego pieprzu. Zamiast pirosa, użyłam antonówki z reklamówki (;-)). Zobaczę, co wyjdzie, a na razie łapki wycieram po kolorowym soku z aronii...

100 g gofrów to: 239 kcal
5.1 g tłuszczu
38.8 g węglowodanów
8.8 g białka

Komentarze

ulubione posty czytelników

Chleb bezglutenowy z jaglanki

Mąki jaglanej nie kupuję. Wolę zmielić sama kaszę jaglaną. Wiem, co wrzucam do młynka i wiem, z czego chleb czy inne cudeńka piekę. To zresztą dotyczy wielu produktów. Jednak w przypadku kaszy jaglanej chodzi o coś więcej. Otóż kasza jaglana, choć fenomenalnie zdrowa, ma swój ukryty feler (któż go nie ma???) - jest nim stosunkowo niewielka zawartość błonnika i związany z tym faktem dość wysoki indeks glikemiczny. Nie jestem pewna dlaczego, ale "sklepowe" mąki mają błonnika jeszcze mniej, więc ich indeks rośnie dodatkowo... Mąka zmielona zaś w domu nie jest ograbiona z żadnego składnika właściwego kaszy, stąd wyższy Ig wynika jedynie ze stopnia rozdrobnienia.. Sama jaglanka zawiera również pewną ilość tłuszczów. Zdrowych, ale... jak to tłuszcze: jełczejących w czasie przechowywania. W kaszy zmielonej jełczeją szybciej, więc producenci albo tłuszcz starają się usunąć dla przedłużenia terminu ważności, bądź... kupujemy gorzką mąkę... Namawiam więc do wykorzystania blenderów i ...

Czytaj więcej

Chleb z soczewicą o chrupiącej skórce beglutenowy

Nie samym chlebem człowiek żyje. .. czyli chleb też potrzebny, tak? Tak. Przynajmniej mnie. Francuzi konczą posiłki kawałkiem sera a ja kawałkiem chleba. Koniecznie ze skórką. Najlepiej samą skórką. Rodzinka nie raz się o tym przekonała, gdy zastawała w koszyczku na pieczywo dziwnie wygladającą kostkę miękiszu zupełnie pozbawioną skórki. Wybaczają, bo też i ja jestem w rodzince największym amatorem chlebowych skórek. Chleby zaczęłam piec ponad 20 lat temu i nie przestałam do dziś. Zmieniały się rodzaje używanych ziaren. Modyfikacjom poddały się techniki. Odkryłam różnorodne naczynia do wypieku. Kilka razy piekłam nawet w... doniczkach. Kupiłam specjalnie nieduże, gładkie, o kształcie umożliwiającym wygodne wysunięcie pieczywa po pieczeniu. Moimi ulubionymi zostały żeliwne garnki i stalowe, emaliowane formy odporne na temperaturę do 600 ⁰C. Ze wskazaniem jednak na garnki. W nich chleby pięknie rosną, mają chrupiącą skórkę, miękki miękisz i dłużej utrzymują świeżość. No i nie trzeba...

Czytaj więcej

Naturalny chleb z samej komosy ryżowej

Ponad dwa lata temu w blogosferze dostrzegłam interesujący pomysł przygotowania chleba z samej kaszy gryczanej. Brzmiało absurdalnie, ale opis + zdjęcia wyglądały przekonująco. Jednak brak wyraźnej potrzeby pieczywa bezglutenowego i umiłowanie żytniego na zakwasie spowodował spostponowanie zainteresowania. Przyznam też, że biała kasza gryczana (niepalona) nie należała do moich ulubionych... Paloną z przyrumienioną cebulką i kubkiem naturalnego jogurtu roślinnego do dziś jadam z sentymentem wspominając stare dobre czasy . Nadszedł jednak czas rozstania się z glutenem i zaczęły się eksperymenty z pieczywem bezglutenowym. Poszedł w ruch zakwas gryczany na wodzie z kiszonek (zrobiony najpierw na potrzeby działu zdrowia KADS klik , dokładnie opisany później tutaj klik ), zaplątał się też chlebuś na drożdżach ( klik ) aż doszedł i wspomniany z samej kaszy niepalonej ( klik ). Chyba najprzyjemniejszy w przygotowaniu i jeden ze smaczniejszych, jakie jadam. Ale jakoś nie ...

Czytaj więcej

Bułeczki jaglane drożdżowe żółciutkie...!

Przeczytałam ofertę piekarni bezglutenowej: jaglane bułeczki wytrawne w smaku. Wystarczyło... To można z samej mąki jaglanej bułeczki drożdżowe zrobić? Trzymają kształt??? Musiałam spróbować! Spróbowałam. Wsiąkłam. Ugotowana jestem na mięciutko tak, jak bułeczki upiekły się na żółciutko ;-) Fenomenalne... Z pozoru wyglądają topornie, ale po przekrojeniu objawia się ich niesamowity kolor i cudowna miękkość... Smak delikatny, pasujący do słodkich mazidełek, ostrych sosów (nasączają się rewelacyjnie) i wytrawnych past, pasztetów. Najlepsze są w kilka godzin po upieczeniu. Na drugi dzień nieco twardsze z zewnątrz, na trzeci...cóż, lepiej już po jednej dobie przechowywać je w lodówce. Zniknie chrupiąca chrupkość, ale pozostanie miękkość. Niemniej, robię po kilkanaście małych i wystarcza na dwa dni. Są one jak wszystkie szybkie wypieki: szybko się przygotowuje, więc szybko trzeba zjeść ;-) Jeśli jednak coś Wam zostanie, nie martwcie się. Niedługo wrzucę przepis na najsmaczniejszy śliwko...

Czytaj więcej

Gdy agar nie sprawdził się w dżemie

W czasie lata zaszalałam z przetworami i zapełniłam piwnicę słoikami po sufit (dość niski, ale jak to brzmi ;-)). Testowałam dżemy zagęszczane agarem i zamiast gotować owoce długimi godzinami mogłam gotować kilkanaście minut. Działało bardzo dobrze. Dżemy były smaczne, dość gęste i aromatyczne. Problem pojawił niedawno tj. po kilku miesiącach przechowywania. Część dżemów się nieco... rozpłynęła... Czyli stała się po części płynna. Agar przestał działać. Zadziwiające, że dotyczyło to zjawisko tylko części słoików. W reszcie dżem pozostał tak gęsty, że nie opadł po odwróceniu słoika i nie opada nadal. Najwyraźniej to dżem z wyższych sfer i zachowuje się bardzo adekwatnie... :-) W części słoików wyraźnie grawitacja ściągnęła sok w strefy dolne a nakryłam ją, gdy akurat naszym baaardzo młodym gościom smażyłam naleśniki i goście owi zażyczyli sobie smarować je dżemem truskawkowym właśnie. Potrzebowałam więcej niż jednego słoika, sięgnęłam głębiej i... wyciągniętym dżemem (na z...

Czytaj więcej

swojsko z fasolką

Szukaj na tym blogu