Polowa pasta z soczewicy

Wakacje były dla mnie czasem odkryć kulinarnych. Nie mogąc stołować się razem z mieszkańcami (zdecydowanie za drogo...) odkrywałam proste smaki dań złożonych z kilku podstawowych składników, które akurat znalazły się w obszarze przystępnych cen ;-) I tak padło na soczewicę w puszce... Wiem, puszka nie ideał zdrowego odżywiania, ale mając czasu ani możliwości (przecież nie kupię kilograma suchej soczewicy!) ugotowania świeżej poszukałam takiej zapuszkowanej, żeby byłą jak najmniej niebezpieczna. Jeśli znajdę kiedyś w słoiku, na pewno wybiorę zasłoikowaną! Jak znajdę...kiedyś... Zawsze wożę ze sobą mieloną kozieradkę, która ratuje każde danie, gdy brak jakichkolwiek przypraw. Miałam i teraz ją ze sobą. Miałam również mój ulubiony bulion lubczykowy, o którym pisałam tutaj. Wystarczyło, dało radę a nawet zapach i smak okazał się uzależniający. Zjadłam zdecydowanie za dużo, ale dzięki temu nic się nie zmarnowało (każdy pretekst dobry...) ;-)
Jeśli i wy będziecie w potrzebie, głodni, z pustymi szafkami... Chwyćcie puszkę soczewicy w zalewie, na którą składa się jedynie woda i sól, i zróbcie widelcem aromatyczną, ciepłą pastę, która równie dobrze smakuje jako farsz do naleśników czy też razem z kaszą bądź ryżem stworzy duet dania smakowitego...

POLOWA PASTA Z SOCZEWICY

1 puszka soczewicy (robiłam z zielonej drobnej, później z brązowej)

2 cebule

6 ząbków czosnku

1 łyżeczka kminku

3 łyżki oliwy z oliwek dobrej jakości (chodzi również o smak nie o sam tłuszcz)

1 łyżeczka mielonej kozieradki

1 łyżeczka bulionu lubczykowego (info tutaj) lub przyprawy warzywnej

½ łyżeczki soli (jeśli przyprawa warzywna jest dość słona, może nie trzeba wcale)

Na patelni rozgrzać oliwę z posiekanym czosnkiem, kminkiem i kozieradką.

Gdy zacznie się szklic, dodać drobno pokrojoną cebulkę i podsmażać, aż się delikatnie podsmaży.

Puszkę dokładnie umyjcie przed otwarciem!!! Czasem biegają po magazynach sklepowych malutkie stworzonka... eh...życie...

Puszkę otworzyć PRAWIE do końca, by dzięki pozostawionemu wieczku odcedzić z grubsza soczewicę.

Wrzucić ją wraz z pozostałościami zalewy na patelnię, dodać bulion/przyprawę warzywną i intensywnie mieszając i rozgniatając ziarenka widelcem odparować płyn.

Komentarze

ulubione posty czytelników

Chleb z soczewicą o chrupiącej skórce beglutenowy

Nie samym chlebem człowiek żyje. .. czyli chleb też potrzebny, tak? Tak. Przynajmniej mnie. Francuzi konczą posiłki kawałkiem sera a ja kawałkiem chleba. Koniecznie ze skórką. Najlepiej samą skórką. Rodzinka nie raz się o tym przekonała, gdy zastawała w koszyczku na pieczywo dziwnie wygladającą kostkę miękiszu zupełnie pozbawioną skórki. Wybaczają, bo też i ja jestem w rodzince największym amatorem chlebowych skórek. Chleby zaczęłam piec ponad 20 lat temu i nie przestałam do dziś. Zmieniały się rodzaje używanych ziaren. Modyfikacjom poddały się techniki. Odkryłam różnorodne naczynia do wypieku. Kilka razy piekłam nawet w... doniczkach. Kupiłam specjalnie nieduże, gładkie, o kształcie umożliwiającym wygodne wysunięcie pieczywa po pieczeniu. Moimi ulubionymi zostały żeliwne garnki i stalowe, emaliowane formy odporne na temperaturę do 600 ⁰C. Ze wskazaniem jednak na garnki. W nich chleby pięknie rosną, mają chrupiącą skórkę, miękki miękisz i dłużej utrzymują świeżość. No i nie trzeba pra

Czytaj więcej

Naturalny chleb z samej komosy ryżowej

Ponad dwa lata temu w blogosferze dostrzegłam interesujący pomysł przygotowania chleba z samej kaszy gryczanej. Brzmiało absurdalnie, ale opis + zdjęcia wyglądały przekonująco. Jednak brak wyraźnej potrzeby pieczywa bezglutenowego i umiłowanie żytniego na zakwasie spowodował spostponowanie zainteresowania. Przyznam też, że biała kasza gryczana (niepalona) nie należała do moich ulubionych... Paloną z przyrumienioną cebulką i kubkiem naturalnego jogurtu roślinnego do dziś jadam z sentymentem wspominając stare dobre czasy . Nadszedł jednak czas rozstania się z glutenem i zaczęły się eksperymenty z pieczywem bezglutenowym. Poszedł w ruch zakwas gryczany na wodzie z kiszonek (zrobiony najpierw na potrzeby działu zdrowia KADS klik , dokładnie opisany później tutaj klik ), zaplątał się też chlebuś na drożdżach ( klik ) aż doszedł i wspomniany z samej kaszy niepalonej ( klik ). Chyba najprzyjemniejszy w przygotowaniu i jeden ze smaczniejszych, jakie jadam. Ale jakoś nie potrafię pozostać p

Czytaj więcej

Tortilla z komosy czyli ziarno w roli głównej

Ziarno w roli głównej . Kiedyś podstawa menu. W postaci placków, klusek, kasz, mamałygi w przeróznych wersjach. U nas niegdyś był to podpłomyk z żyta, gryki, potem orkiszu. No tak kieeeeedyś. Teraz wszędzie króluje pszenica. W piekarniach podpłomyki pszenne, bułki pszenne (czasem z dodatkiem żyta), pierogi pszenne (bywają ostatnio gryczane czyli z dodatkiem kilkuprocentowym gryki...), naleśniki pszenne. Ba! Tortille (klasycznie z kukurydzy) też pszenne. Lavasze pszenne. Ciabatty pszenne. Wszędzie pszenica. Zdominowała każdy talerz i każdą (prawie) potrawę. Im więcej jej spotykam, tym wiekszą mam ochotę, by pokazywać alternatywy dla pszenicy. Przecież taka wszechobecność jednego ziarna odbiera radość smakowania różnorodności. Ze zdrowotnego punktu widzenia też nieciekawie. Żaden organizm nie wytrzyma tak jednostronnej diety. Nietolerancje pokarmowe czekają u progu. Jeśli też widząc tą monotonię, macie ochotę na większą rozmaitość, polecam spróbować tortilli z komosy. Wiem, ziarno nie n

Czytaj więcej

Bułeczki jaglane drożdżowe żółciutkie...!

Przeczytałam ofertę piekarni bezglutenowej: jaglane bułeczki wytrawne w smaku. Wystarczyło... To można z samej mąki jaglanej bułeczki drożdżowe zrobić? Trzymają kształt??? Musiałam spróbować! Spróbowałam. Wsiąkłam. Ugotowana jestem na mięciutko tak, jak bułeczki upiekły się na żółciutko ;-) Fenomenalne... Z pozoru wyglądają topornie, ale po przekrojeniu objawia się ich niesamowity kolor i cudowna miękkość... Smak delikatny, pasujący do słodkich mazidełek, ostrych sosów (nasączają się rewelacyjnie) i wytrawnych past, pasztetów. Najlepsze są w kilka godzin po upieczeniu. Na drugi dzień nieco twardsze z zewnątrz, na trzeci...cóż, lepiej już po jednej dobie przechowywać je w lodówce. Zniknie chrupiąca chrupkość, ale pozostanie miękkość. Niemniej, robię po kilkanaście małych i wystarcza na dwa dni. Są one jak wszystkie szybkie wypieki: szybko się przygotowuje, więc szybko trzeba zjeść ;-) Jeśli jednak coś Wam zostanie, nie martwcie się. Niedługo wrzucę przepis na najsmaczniejszy śliwkowy d

Czytaj więcej

Chleb bezglutenowy z jaglanki

Mąki jaglanej nie kupuję. Wolę zmielić sama kaszę jaglaną. Wiem, co wrzucam do młynka i wiem, z czego chleb czy inne cudeńka piekę. To zresztą dotyczy wielu produktów. Jednak w przypadku kaszy jaglanej chodzi o coś więcej. Otóż kasza jaglana, choć fenomenalnie zdrowa, ma swój ukryty feler (któż go nie ma???) - jest nim stosunkowo niewielka zawartość błonnika i związany z tym faktem dość wysoki indeks glikemiczny. Nie jestem pewna dlaczego, ale "sklepowe" mąki mają błonnika jeszcze mniej, więc ich indeks rośnie dodatkowo... Mąka zmielona zaś w domu nie jest ograbiona z żadnego składnika właściwego kaszy, stąd wyższy Ig wynika jedynie ze stopnia rozdrobnienia.. Sama jaglanka zawiera również pewną ilość tłuszczów. Zdrowych, ale... jak to tłuszcze: jełczejących w czasie przechowywania. W kaszy zmielonej jełczeją szybciej, więc producenci albo tłuszcz starają się usunąć dla przedłużenia terminu ważności, bądź... kupujemy gorzką mąkę... Namawiam więc do wykorzystania blenderów i

Czytaj więcej

swojsko z fasolką

Szukaj na tym blogu