Michałki, michały, michałeczki...

W czasach studenckich byłam wierną bywalczynią krakowskich cukierni. To tam po raz pierwszy zasmakowałam w ciastkach As i czekoladkach bombajkach. Były nieprzyzwoicie słodkie i.. takie pyszne... ;-) Mój ówczesny narzeczony (obecny mąż, obyło się bez młodzieńczych dramatów i tragedii :-)) natomiast przekonał mnie do słodyczy subtelniejszej, bardziej wyrafinowanej, bo orzechowej poczęstowawszy pierwszy raz michałkami. Do dziś pamiętam kupowanie po 10 dag (nieodmiennie wychodziło 7 sztuk!) i dzielone równo, niekoniecznie sprawiedliwie po 3 i pół :-D

Z okazji zbliżającego się końca roku i panującej refleksyjnej atmosferze wróciły wspomnienia czasów studencko-narzeczeńskich a z nimi, rzecz jasna, i michałki. Upodobania smakowe odbiegły od ówczesnych równie daleko jak i mój obecny wygląd od ówczesnego (;-)). Na szczęście równie daleko odbiegły umiejętności kulinarne. I to akurat w stronę +, więc poczyniłam próby ku stworzeniu autorskich domowych ... no właśnie już nie michałków... powiedzmy...hmmm... michałeczków...? 

;-D 

Małżonek spróbował i orzekł, że nawet im czekolada niepotrzebna... Wow! Wiedziałam, że wyszło o.k., ale takiego komplementu się nie spodziewałam! Ku potomności i pożytkowi swojemu i innych przepisem postanowiłam się podzielić...
Zauważyłam, że orzechy zmiażdżone w moździerzu smakują zdecydowanie lepiej niż zmielone, więc, jeśli tylko nie umieracie już z głodu, który może być zaspokojony tylko i wyłącznie efektami cukierniczych starań, to poświęćcie dodatkowe dwie minuty na utarcie w moździerzu bądź rozgniecenie wałkiem zalecanej porcji orzechów. Nie obawiajcie się, są naprawdę kruche!

MICHAŁECZKI BIAŁE KOKOSOWE

10 sztuk

50 g wiórków kokosowych (najlepiej eko*)

½ szklanki fistaszków prażonych bez soli i oleju

¼ szklanki migdałów

¾ łyżki ksylitolu*

spora szczypta soli

15 kropli esencji waniliowej (jeśli używacie olejku waniliowego to tylko kilka kropel)

Przez maszynkę do mielenia przepuścić fistaszki. Połowę odłożyć do pojemnika, w którym będziemy wyrabiać masę na michałeczki.

Resztę orzechów przepuścić przez maszynkę po raz drugi. Dołożyć do pojemnika.

Przez maszynkę przepuścić wiórki 4 - 5 razy czyli aż powstanie masełko kokosowe przyjemnie smarowalne. Dołożyć do pojemnika.

Migdały rozgnieść w moździerzu lub w mocnym woreczku na mrożonki rozbić wałkiem na malutkie kawałeczki**.

Resztę składników dołożyć do pojemnika i masę wyrabiać dłonią 2 - 3 minuty, aż się dobrze połączy a ksylitol w większości rozpuści.

Całość ugnieść w foremce i odstawić na 30 minut do lodówki albo na balkon, jeśli jest u Was tak zimowo jak u mnie :-D

Kroić i zjadać albo przechowywać w lodówce na chwile sentymentalnych wspomnień...

*Wiórki eko są po przemieleniu inne w smaku niz większość nieekologicznych. Być może to kwestia jakości samego kokosa. Tak czy siak, ekologiczne nadają ostatecznie słodkiego smaku a większość nieekologicznych wymaga solidnego dosłodzenia. Np. 2 łyżki ksylitolu lub erytrytolu, który też się dobrze sprawdza.
** Pytacie, czy zamiast moździerza można użyć młynka lub TM. Można. Przy okazji kilka moich doświadczeń w tym temacie. Może komuś się przydadzą:
1. Używając mocnego blendera (np. TM) trzeba pilnować czasu i intensywności mielenia, żeby nie otrzymać masła. Kawałki są bardzo przyjemnie chrupiące i nie niweczą chrupkości.
2. Migdały są kruche, ale twarde, więc w moim młynku ostrza na początku ścierają wierzchnie warstwy i je przemielają na masło zanim skruszą większe kawałki. Wychodzi szybko masło z olbrzymimi cząstkami... Muszę je wcześniej pokroić na małe kawałki, żeby zmielić... szybciej jest roztłuc wałkiem ;-)
3. Używając malakserka wychodzi dość szybko grudkowata mąka. Trzeba mieć malutki pojemnik albo robić potężne porcje michałeczków. Może od razu zainwestować w moździerz, wychodzi taniej niż zmiana całej garderoby na większą o dwa rozmiary ;-)
4. We wszystkich powyższych sposobach dostajemy "mąkę". W moździerzu lub woreczku dostajemy różnorodne kawałki częściowo rozgniecione, co uwydatnia smak i aromat migdałów.
5. Ciekawa, jestem Waszych efektów, szczególnie z użyciem różnorodnych sprzętów. Wierzę w Waszą pomysłowość! Pozdrowionka!